Hayat!..

Bazen bir nefes kadar kısa...

Bazen ciltlerce kitaba sığmayacak kadar uzun...

Ama önemli olan zaman değil...

Zaman sadece bir takvim...

Yelkovanın akrebi kovalaması zaman...

Kimi koca bir ömrü bomboş geçirir...

Ne sever...

Ne sevilir...

Ne gezer...

Ne görür...

Ne okur, ne yazar...

Adını "mücadele" koyduğu bir canavar yaratır kendince...

Onunla yaşar...

Onunla kavga eder...

Hatta onunla gururlanır!..

Alkış bekler...

Övgü bekler...

Alır o alkışları da kimi zaman!..

Sevinir...

Mutlu olur...

Ama bazen de kaybeder...

Üzülür...

Kahrolur...

Hep hesap yapar insan...

Bakkal gibi!..

Ya da manav!..

Onlar gibi de, daima kazanmak ister...

Öyle ya!..

Hangi satıcı kaybetmek ister ki!..

Yani hep "artı" hanesindedir gözü insanın...

Eksileri sevmez...

Ama bilmez ki, ona artıları kazandıran;

Aldanışları...

Aptallıkları...

Güvenidir...

Ve bunların toplamı olan "yediği kazıklar"dır...

İşte bunlar hep "artı"dır aslında hayatında!..

Çünkü çok önemli bir şey kazanır onların karşılığında...

Çok zengin olur (!)..

Dünyadaki hiç bir mal...

Hiç bir para...

Kısacası hiç bir servet, kazandığı o "şey"den daha değerli değildir!..

Ne midir o?..

TECRÜBE...

Evet tecrübedir o paha biçilmez kazanımın adı...

Paha biçilmezdir..

Çünkü!..

Onu her türlü yanlıştan...

Her türlü vicdansızlıktan...

Her türlü namusuzluk ve şerefsizlikten korur...

Lafı dolandırmadan söylemek gerekirse...

Onu İNSAN yapar...

Peki zaten insan değil miydi?..

Değildi...

Sadece nefes alıp veren bir et yığınıydı onu elde edene kadar...

İhtirasları...

Hırsı...

Açlığı...

Ve en önemlisi duygusuzluğu vardı o yokken!..

Peki onu kazanmanın yaşı var mı?..

Malesef var...

Limiti var mı?..

Bu değişir!..

Kimi çok erken kazanır...

Kimi çok geç...

Kimi de hiç kazanamaz...

Ve ne yazık ki, o "hiç kazanamayan" gruptan çok insan var bu dünyada...

En kötüsü de, kazandığı o tecrübeyi daha acımasızca işler için kullananlarla dolu bu dünya...

Tecrübe tıpkı bıçak gibidir...

Ekmek kesmek için de kullanılır...

Cinayet işlemek için de!..

Peki ben onu elde ettim mi?..

Evet ettim...

Ettim de!..

Ekmek mi kestim?..

Cinayet mi işledim?..

Üzgünüm...

İkisini de yaptım...

Ama artık sadece ekmek kesmenin zamanı geldi...

Tecrübeli bir "katil" olarak jubilemi yapıyorum!..

Artık kimseyi öldürmeyeceğim(!)...

Ekmek" yapacağım...

Ve o ekmeği keseceğim...

Nasıl mı?..

Şöyle...

"Ertelediğim" ya da "yarım bıraktığım" herşeyi zamanımın yettiği sürece yapmaya, bitirmeye çalışacağım...

Hatta bu konuda bir listem bile var...

Ha, bilmek zorunda değilsiniz...

Sıkıldıysanız okumayı da bırakın...

Sıkılmayanlar için listemi şöyle sıralayayım...

Bakın bakalım, "56" yaşından sonra bunların hangilerini yapabilirim...

Ya da yarım bıraktığım hangilerini tamamlayabilirim!..

1) Yıllar önce yazdığım kitabımı güncelleyip bastıracağım...

2) Şiirlerimi de aynı şekilde toplayıp bastıracağım...

3) Resim yapma tutkuma yeniden döneceğim...

4) Yalnız kalacağım!..

(Bu dört madde değiştirilemez, değiştirilmesi teklif dahi edilemez)

5) Kalbini kırdığım kim varsa, bir şekilde ulaşıp af dileyeceğim...

6) Denizi olan küçük bir yere yerleşeceğim...

7) Mümkün olursa son bir kez aşkı yaşayacağım...

8) Plan yapmayacağım (Zaten bunu hiç yapmadım)

9) Fırsat buldukça seyahat edip, yeni hikayeler biriktireceğim...

10) Torunumla daha çok ilgileneceğim...

11) Tekrar motor kullanacağım...

12) Bir dövme daha yaptıracağım (Mutlaka hikayesi olacak)

13) Küçük de olsa bir tekne satın almak için gerekli parayı bulacağım...

14) Dostlarımla daha sık görüşeceğim...

15) Kedim var; bir de köpek sahipleneceğim... 

Ya sokaktan olacak ya da barınaktan...

16) Çişimi, sümüğümü tutamayacağım günleri "rahat"(!) geçirmek için, şu günlerimi harcamayacak ve harcatmayacağım...

17) Darbuka da olsa bir müzik aletini çalmayı öğreneceğim...

18) Rakıyı asla, ama sigarayı bırakmaya gayret edeceğim...

19) Görmek istediğim şu 3 ülkeye gitmeye çalışacağım: Kolombiya, Vietnam ve Küba...

20) Kendimi unutturacağım...

Hoşçakalın...